Verbum

Му́каць ₁ (дзіц.) ’рыкаць’, ’мычаць’ (Янк. 2, Інстр. III, Шат., ТС). Гукапераймальнае. Ад му‑у! (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 79).

Му́каць ₂ ’часаць лён на грэбень’ (ТС). Да мы́каць (гл.).