Ляпу́шка1 ’мокры снег, слата, хлюпота’ (швянч., Сл. ПЗБ). Да ля́па3 (гл.).

Ля́пушка2 ’бразготка’ (швянч., Сл. ПЗБ). Да ля́паць1 (гл.).

Ляпу́шка ’ляжанка’ (шум., Сл. ПЗБ). Рус. пск., цвяр. лепу́ха, лепуха́. Бел.-рус. ізалекса. Відавочна, да ляпі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)