◎ Кучу́к 1 ’страўнік’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. куцюк (гл.).
◎ Кучу́к 2 ’качаня’ (Сцяшк.). Да качук (гл. качка).
◎ Кучу́к 3 ’сярэдняя частка невада’ (Тарн., Studia). Да *ку- цюк «*кут‑юк). Параўн. укр. кутець ’частка венцера, сеці’, рус. кутец ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)