клавіятура назоўнік | жаночы род

Сістэма клавішаў.

  • К. раяля.
  • К. пішучай машынкі.

|| прыметнік: клавіятурны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

клавіяту́ра ж. клавиату́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

клавіятура, ‑ы, ж.

1. Увесь рад клавішаў у клавішных музычных інструментах.

2. Сукупнасць клавішаў якога‑н. механізма. Клавіятура лічыльнай машыны.

[Ад лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клавиату́ра клавіяту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

keyboard [ˈki:bɔ:d] n.

1. клавіяту́ра

2. кно́пачны нумаранабіра́льнік (у камп’ютары)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

klawiatura

ж. клавіятура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tastatúr

f -, -en клавіяту́ра, кла́вішы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

піяніна, нескл., н.

Від фартэпіяна, які мае форму высокай плоскай скрыні з вертыкальна нацягнутымі струнамі, з выступаючай наперадзе часткай, дзе размешчана клавіятура. Павел сеў за піяніна. Прабег пальцамі па клавішах. Мелодыя паплыла па пакоі. Шыцік.

[Іт. pianino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Manuál

n -s, -e

1) уст. даве́днік, дзённік

2) муз. клавіяту́ра; кла́віш (аргана)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)