Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
генера́л-пракуро́р, ‑а, м.
Вышэйшы ўрадавы чыноўнік царскай Расіі, які наглядаў за законнасцю дзейнасці дзяржаўнага апарату і ўзначальваў Сенат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фельд’е́гер, ‑а, м.
Ваенны або ўрадавы кур’ер для дастаўкі вельмі важных, сакрэтных папер, дакументаў. Праз год, у 1826 годзе, Пушкіна з фельд’егерам даставілі да цара...Шырма.
[Ням. Feldjäger.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фельд’е́гер
(ням. Feldjäger)
ваенны або ўрадавыкур’ер для дастаўкі важных, сакрэтных папер.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
gazette
[gəˈzet]1.
n.
1) газэ́та
2) esp.Brit., Can. афіцы́йны ўра́давы бюлетэ́нь
2.
v.t.esp.Brit.
публікава́ць у дзяржа́ўным бюлетэ́ні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
генера́л-пракуро́р
(ад генерал + пракурор)
вышэйшы ўрадавы чыноўнік царскай Расіі, які наглядаў за законнасцю дзейнасці дзяржаўнага апарату і ўзначальваў Сенат.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Прывіле́я ’выключнае права, якім карыстаецца хто-небудзь у адрозненне ад іншых’ (Бяльк., ТСБМ), прывіле́й ’права ўвогуле, якое засноўваецца на пісьмовым дакуменце; прывілея’ (Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Др.-Падб.). Працягвае ст.-бел.привилеи (Грамата Вітаўта 1388 г.), привилей, прывилей, привелей, привилий, привилье, прывилье ’ўрадавы ўказ, прывілея’ (з 1434 г.), якое са ст.-польск.przywilej (1393 г.) < лац.prīvilēgium (Булыка, Лекс. запазыч., 57). Таксама з польскай і іншыя ўсходнеславянскія формы: рус.смал.приви́лье ’павяленне, указ; прывілея’, укр.привіле́й, привиле́й ’прывілея’ (Фасмер, 3, 363; ЕСУМ, 4, 569; Банькоўскі, 2, 954).