во́нкава-ўну́траны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́нкава-ўну́траны |
во́нкава-ўну́траная |
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́траныя |
| Р. |
во́нкава-ўну́транага |
во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́транага |
во́нкава-ўну́траных |
| Д. |
во́нкава-ўну́транаму |
во́нкава-ўну́транай |
во́нкава-ўну́транаму |
во́нкава-ўну́траным |
| В. |
во́нкава-ўну́траны (неадуш.)
во́нкава-ўну́транага (адуш.) |
во́нкава-ўну́траную |
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́траныя (неадуш.)
во́нкава-ўну́траных (адуш.) |
| Т. |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транаю |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транымі |
| М. |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транай |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́траных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
«Аб арганізацыі навучальнай работы і ўнутраным распарадку ў пачатковай, няпоўнай сярэдняй і сярэдняй школе» (пастанова, 1935) 12/378
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
дактыласкапі́я, -і, ж. (спец.).
Вывучэнне будовы ліній скуры на ўнутраным баку пальцаў рук, а таксама метад устанаўлення асобы па адбітках пальцаў.
|| прым. дактыласкапі́чны, -ая, -ае.
Д. аналіз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самаабаграва́нне, ‑я, н.
Абаграванне самога сябе, саміх сябе ўнутраным цяплом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нутраны́, -а́я, -о́е.
1. гл. нутро.
2. перан. Які ідзе як бы з нутра, з сярэдзіны; глухі.
Н. голас.
Н. смех.
3. Змешчаны ўнутры чаго-н., на ўнутраным баку чаго-н. (разм.).
Нутраная кішэня паліто.
Н. замок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кампрадо́р, ‑а, м.
Туземны купец, пасрэднік паміж іншаземным капіталам і ўнутраным рынкам у некаторых залежных краінах Усходу.
[Ад ісп. comprador — пакупнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́варат, -у, М -раце, м.
1. Унутраны, левы бок тканіны, адзення.
В. аднабаковага трыкатажу.
2. Становішча, пры якім орган ці яго частка вывернуты ўнутраным бокам наверх (спец.).
В. павек.
3. Тое, што і выварацень.
|| прым. вы́варатны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хемарэцэ́пцыя, ‑і, ж.
Успрыманне аднаклетачным арганізмам або спецыялізаванымі клеткамі мнагаклетачнага арганізма хімічных раздражняльнікаў, якія прысутнічаюць у знешнім або ўнутраным асяроддзі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экслі́брыс, ‑а, м.
Па-мастацку аформлены кніжны знак, які наклейваецца на ўнутраным баку вокладкі кнігі і паказвае на прыналежнасць яе ўладальніку. Многія ўладальнікі бібліятэк аздабляюць свае кнігі спецыяльным кніжным знакам экслібрысам: сімвалічным малюнкам з імем кнігалюба. «Помнікі».
[Лац. ex libris — з кніг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́варат, ‑у, М ‑раце, м.
1. Унутраны, левы бок. Выварат аднабаковага трыкатажу.
2. Спец. Становішча, пры якім органы ці іх часткі вывернуты ўнутраным бокам наверх.
3. Тое, што і выварацень. Лес глушэў болей і болей. Часцей пападаліся забалочаныя нізіны, заваленыя вываратамі і гнілымі калодамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)