фі́на-ўго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фі́на-ўго́рскі фі́на-ўго́рская фі́на-ўго́рскае фі́на-ўго́рскія
Р. фі́на-ўго́рскага фі́на-ўго́рскай
фі́на-ўго́рскае		 фі́на-ўго́рскага фі́на-ўго́рскіх
Д. фі́на-ўго́рскаму фі́на-ўго́рскай фі́на-ўго́рскаму фі́на-ўго́рскім
В. фі́на-ўго́рскі (неадуш.)
фі́на-ўго́рскага (адуш.)		 фі́на-ўго́рскую фі́на-ўго́рскае фі́на-ўго́рскія (неадуш.)
фі́на-ўго́рскіх (адуш.)
Т. фі́на-ўго́рскім фі́на-ўго́рскай
фі́на-ўго́рскаю		 фі́на-ўго́рскім фі́на-ўго́рскімі
М. фі́на-ўго́рскім фі́на-ўго́рскай фі́на-ўго́рскім фі́на-ўго́рскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фі́на-ўго́рскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да групы роднасных моў, да якой належаць фінская, венгерская, эстонская мовы і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́гра-фі́нскі, -ая, -ае.

Тое, што і фіна-ўгорскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фи́нно-уго́рский этнол. фі́на-ўго́рскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)