іу́да гл. юда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іу́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іу́да іу́ды
Р. іу́ды іу́даў
Д. іу́ду іу́дам
В. іу́ду іу́даў
Т. іу́дам іу́дамі
М. іу́дзе іу́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іу́да,

гл. юда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́да і іу́да, -ы, м. (пагард.).

Здраднік [ад імені апостала Юды Іскарыёта, які, паводле евангельскай легенды, прадаў Ісуса Хрыста].

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ю́да и іу́да м., презр., бран. иу́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іу́да м перан Verräter m -s, -; Denunziánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Іуда Іскарыёт

т. 7, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Іуда Макавей

т. 7, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

иу́да презр. ю́да, -ды м., іу́да, -ды м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Анцію́д(а) ’непаседа, благі чалавек’ (Касп.). Узнікла ў выніку кантамінацыі з Анціхрыст і Іуда, параўн. Юда. Магчыма, як табуістычная назва чорта. Рус. дыял. анчиюд (Пск. сл.) ’анціхрыст’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)