Істо́пкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Істо́пкі
Р. Істо́пак
Істо́пкаў
Д. Істо́пкам
В. Істо́пкі
Т. Істо́пкамі
М. Істо́пках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

істо́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. істо́пка істо́пкі
Р. істо́пкі істо́пак
Д. істо́пцы істо́пкам
В. істо́пку істо́пкі
Т. істо́пкай
істо́пкаю		 істо́пкамі
М. істо́пцы істо́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прыісто́башнік ’прыбудова да істопкі’ (Ян.), прысто́башнік, прысто́пчынік ’частка стопкі перад уваходам’ (рагач., пух., Сл. ПЗБ), прысто́пнік ’перад клеці; кладоўка’ (Ян.; люб., ЛА, 4). Ад істо́пка/сто́пка ’памяшканне для захавання агародніны і іншых прадуктаў’ (гл.) з узнаўленнем этымалагічнага ‑b‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)