іспані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іспані́ст іспані́сты
Р. іспані́ста іспані́стаў
Д. іспані́сту іспані́стам
В. іспані́ста іспані́стаў
Т. іспані́стам іспані́стамі
М. іспані́сце іспані́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іспані́ст м. испани́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іспані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне іспаністыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испани́ст іспані́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іспані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да іспаніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)