І́скры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. І́скры
Р. І́скраў
Д. І́скрам
В. І́скры
Т. І́скрамі
М. І́скрах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

«Іскры Скарыны»

т. 7, с. 331

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

і́скра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. і́скра і́скры
Р. і́скры і́скраў
Д. і́скры і́скрам
В. і́скру і́скры
Т. і́скрай
і́скраю		 і́скрамі
М. і́скры і́скрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

І́скра

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. І́скра
Р. І́скры
Д. І́скры
В. І́скру
Т. І́скрай
І́скраю
М. І́скры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Іскра́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Іскра́
Р. Іскры́
Д. Іскры́
В. Іскру́
Т. Іскро́й
Іскро́ю
М. Іскры́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́ра, -ы, ж. (уст.).

Высушаны грыб, які запальваецца ад іскры пры высяканні агню.

|| прым. цэ́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́скра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Маленькая часцінка распаленага або палаючага рэчыва.

Стралялі іскрамі дровы.

2. Яркі зіхатлівы водбліск, бліскучая кропка.

Іскры снегу.

3. перан., чаго. Пачатак, пробліск, праяўленне якога-н. пачуцця, думкі, таленту.

Іскры надзеі.

○

Электрычная іскра — род імгненнага электрычнага разраду.

◊

Аж іскры з вачэй пасыпаліся (разм.) — пра замарачэнне ад болю ў выніку моцнага ўдару па галаве.

|| памянш. і́скарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. і́скравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бікфо́рдаў, -дава.

У выразе: бікфордаў шнур — вогнеправодны шнур з парахавой сарцавінай, які служыць для перадачы іскры да зараду пры выбухах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дажджо́м, прысл.

1. Падобна на дождж, як дождж, у вялікай колькасці.

Іскры сыпаліся д.

2. У дождж.

Нехочацца ісці д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іскрамётны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Які кідае іскры, іскрысты.

І. агонь.

2. перан. Яркі, агністы.

І. позірк.

|| наз. іскрамётнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)