ірдзі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ірдзі́сты ірдзі́стая ірдзі́стае ірдзі́стыя
Р. ірдзі́стага ірдзі́стай
ірдзі́стае		 ірдзі́стага ірдзі́стых
Д. ірдзі́стаму ірдзі́стай ірдзі́стаму ірдзі́стым
В. ірдзі́сты (неадуш.)
ірдзі́стага (адуш.)		 ірдзі́стую ірдзі́стае ірдзі́стыя (неадуш.)
ірдзі́стых (адуш.)
Т. ірдзі́стым ірдзі́стай
ірдзі́стаю		 ірдзі́стым ірдзі́стымі
М. ірдзі́стым ірдзі́стай ірдзі́стым ірдзі́стых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ірдзі́сты і рдзі́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ірдзяны. Краіна мар і летуценняў, ірдзістых раніц, срэбных рос, дзе гладзь люстраная сінее, азёр і рэк шырокі плёс. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рдзі́сты,

гл. ірдзісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)