іраке́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іраке́з іраке́зы
Р. іраке́за іраке́заў
Д. іраке́зу іраке́зам
В. іраке́за іраке́заў
Т. іраке́зам іраке́замі
М. іраке́зе іраке́зах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іраке́з,

гл. іракезы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іраке́з м (карэнны жыхар групы плямён Паўднёвай Амерыкі; тс назва прычоскі) Irokése m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ироке́з іраке́з, -за м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іраке́зы, ‑аў; адз. іракез, ‑а, м.; іракезка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. іракезкі, ‑зак; ж.

Група індзейскіх плямён у Паўночнай Амерыцы, роднасных па мове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)