інфа́ркт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інфа́ркт |
інфа́ркты |
| Р. |
інфа́ркту |
інфа́рктаў |
| Д. |
інфа́ркту |
інфа́рктам |
| В. |
інфа́ркт |
інфа́ркты |
| Т. |
інфа́рктам |
інфа́рктамі |
| М. |
інфа́ркце |
інфа́рктах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
інфа́ркт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
Спыненне прытоку крыві ў выніку спазмаў артэрый, іх закупорвання, а таксама ачаг амярцвення сардэчнай мышцы, які ўзнікае пры гэтым.
|| прым. інфа́рктны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інфа́ркт, -ту м., мед. инфа́ркт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інфа́ркт, ‑у, М ‑кце, м.
Ачаг амярцвення ў тканках, выкліканы спыненнем прытоку крыві ў выніку спазмы або закупорвання сасудаў. Інфаркт сардэчнай мышцы.
[Ад лац. infarctus — напоўнены.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інфа́ркт м. мед. Infárkt m -(e)s, -e;
сардэ́чны інфа́ркт Hérzinfarkt m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
інфа́ркт
(лац. infarctus = набіты, напоўнены)
амярцвенне тканак якога-н. органа з-за адсутнасці цёку крыві ў артэрыях пры спазме або закупорцы (напр. і. сардэчнай мышцы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
інфа́ркт
(лац. infarctus = набіты, напоўнены)
амярцвенне тканак якога-н. органа з-за адсутнасці цёку крыві ў артэрыях пры спазме або закупорцы (напр. і. сардэчнай мышцы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Інфаркт міякарда 1/301, 315; 5/130—131; 9/363; 10/157; 11/453
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)