інтэрве́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік інтэрвенцыі.

|| прым. інтэрве́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэрве́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інтэрве́нт інтэрве́нты
Р. інтэрве́нта інтэрве́нтаў
Д. інтэрве́нту інтэрве́нтам
В. інтэрве́нта інтэрве́нтаў
Т. інтэрве́нтам інтэрве́нтамі
М. інтэрве́нце інтэрве́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэрве́нт м. интерве́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэрве́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Удзельнік або арганізатар інтэрвенцыі; захопнік. Выгнанне з беларускай зямлі інтэрвентаў Антанты. Барацьба беларускага народа з замежнымі інтэрвентамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрве́нт м паліт, гіст Intervent [-´vɛnt] m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інтэрве́нт

(рус. интервент, ад лац. interveniens, -entis)

удзельнік або арганізатар інтэрвенцыі, захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

интерве́нт інтэрве́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

interwent

м. інтэрвент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Intervént

[-v-]

m -en, -en

1) інтэрве́нт

2) пасрэ́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чужы́нец м

1. Frémdling m -(e)s, -e, Frémde (sub) m -n, -n;

2. (іншаземны вораг) Ánkömmling m -(e)s, -e; Éindringling m -(e)s, -e (інтэрвент, захопнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)