інтэгра́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інтэгра́ф інтэгра́фы
Р. інтэгра́фа інтэгра́фаў
Д. інтэгра́фу інтэгра́фам
В. інтэгра́ф інтэгра́фы
Т. інтэгра́фам інтэгра́фамі
М. інтэгра́фе інтэгра́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэгра́ф

[ад інтэ(грал) + -граф]

прыбор для вычэрчвання інтэгральнай крывой па зададзеных дыферэнцыяльных ураўненнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)