іне́ртны, -ая, -ае.

1. Які мае інерцыю (у 1 знач.; спец.).

2. Бяздзейны, безыніцыятыўны, пасіўны.

І. чалавек.

○

Інертныя газы — газы, якія не ўступаюць у хімічныя рэакцыі.

|| наз. іне́ртнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іне́ртны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іне́ртны іне́ртная іне́ртнае іне́ртныя
Р. іне́ртнага іне́ртнай
іне́ртнае		 іне́ртнага іне́ртных
Д. іне́ртнаму іне́ртнай іне́ртнаму іне́ртным
В. іне́ртны (неадуш.)
іне́ртнага (адуш.)		 іне́ртную іне́ртнае іне́ртныя (неадуш.)
іне́ртных (адуш.)
Т. іне́ртным іне́ртнай
іне́ртнаю		 іне́ртным іне́ртнымі
М. іне́ртным іне́ртнай іне́ртным іне́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іне́ртны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іне́ртны іне́ртная іне́ртнае іне́ртныя
Р. іне́ртнага іне́ртнай
іне́ртнае		 іне́ртнага іне́ртных
Д. іне́ртнаму іне́ртнай іне́ртнаму іне́ртным
В. іне́ртны (неадуш.)
іне́ртнага (адуш.)		 іне́ртную іне́ртнае іне́ртныя (неадуш.)
іне́ртных (адуш.)
Т. іне́ртным іне́ртнай
іне́ртнаю		 іне́ртным іне́ртнымі
М. іне́ртным іне́ртнай іне́ртным іне́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іне́ртны в разн. знач. ине́ртный;

~ная ма́са — ине́ртная ма́сса;

і. чалаве́к — ине́ртный челове́к;

○ ~ныя га́зы — ине́ртные га́зы;

~ныя матэрыя́лы — ине́ртные материа́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іне́ртны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае інерцыю (у 1 знач.); інерцыйны. Інертная маса.

2. Бяздзейны, пасіўны, косны. Інертны чалавек. □ «А ўсё ж нейкія інертныя людзі тут! — уздыхнуў Васіль. — Маўчаць, нібы іх і не датычыць нічога». Шашкоў.

•••

Інертныя газы гл. газ.

Інертныя матэрыялы гл. матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іне́ртны träge, úntätig, schlaff, inért; перан. тс. indolént;

іне́ртны чалаве́к träger [indolénter] Mensch;

іне́ртны газ хім. Édelgas n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іне́ртны

(лац. iners, -rtis)

1) які знаходзіцца ў стане спакою або руху, не падвяргаючыся ўздзеянню якой-н. знешняй сілы (напр. і-ая маса);

2) перан. вялы, бяздзейны, безыніцыятыўны (напр. і. чалавек).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іне́ртны

(лац. iners, -rtis)

1) які знаходзіцца ў стане спакою або руху, не паддаючыся ўздзеянню знешняй сілы (напр. і-ая маса);

2) перан. бяздзейны, безыніцыятыўны (напр. і. чалавек).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ге́лій, -ю, м.

Хімічны элемент, інертны газ — самы лёгкі пасля вадароду.

|| прым. ге́ліевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ине́ртный іне́ртны;

ине́ртные га́зы хим. іне́ртныя га́зы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)