і́ндэксны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́ндэксны і́ндэксная і́ндэкснае і́ндэксныя
Р. і́ндэкснага і́ндэкснай
і́ндэкснае		 і́ндэкснага і́ндэксных
Д. і́ндэкснаму і́ндэкснай і́ндэкснаму і́ндэксным
В. і́ндэксны (неадуш.)
і́ндэкснага (адуш.)		 і́ндэксную і́ндэкснае і́ндэксныя (неадуш.)
і́ндэксных (адуш.)
Т. і́ндэксным і́ндэкснай
і́ндэкснаю		 і́ндэксным і́ндэкснымі
М. і́ндэксным і́ндэкснай і́ндэксным і́ндэксных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́ндэксны и́ндексный;

~ныя зве́сткі — и́ндексные све́дения

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́ндэксны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да індэкса (у 2–4 знач.). Індэксныя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́ндэкс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Паказальнік, спіс чаго-н.

І. геаграфічных назваў.

І. імён.

2. Лічбавы (або літарны) паказчык чаго-н.

І. прамысловай вытворчасці.

І. аптовых цэн.

3. Умоўнае абазначэнне ў сістэме якой-н. класіфікацыі.

Паштовы і.

|| прым. і́ндэксны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індэксны метад

т. 7, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

и́ндексный в разн. знач. і́ндэксны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)