індыка́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. індыка́н індыка́ны
Р. індыка́ну індыка́наў
Д. індыка́ну індыка́нам
В. індыка́н індыка́ны
Т. індыка́нам індыка́намі
М. індыка́не індыка́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Індыкан 3/509

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

індыка́н

(ад лац. indicus = індыйскі)

1) рэчыва, якое змяшчаецца ў некаторых раслінах (індыгаферы і інш.) і служыць для вырабу сіняй фарбы індыга;

2) рэчыва, якое ўтвараецца ў арганізме жывёл з прадуктаў распаду бялку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)