інды́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інды́ец інды́йцы
Р. інды́йца інды́йцаў
Д. інды́йцу інды́йцам
В. інды́йца інды́йцаў
Т. інды́йцам інды́йцамі
М. інды́йцу інды́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інды́ец,

гл. індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́ец м. Índer m -s -, Índi¦er m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

инди́ец інды́ец, -ды́йца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інду́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Індыец — паслядоўнік індуізму.

|| ж. інду́ска, -і, ДМ -ду́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. інду́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інды́йцы, -аў, адз. інды́ец, -ды́йца, м.

Агульная назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі незалежна ад нацыянальнай, рэлігійнай і каставай прыналежнасці.

|| ж. індыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. інды́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інды́йцы, ‑аў; адз. індыец, ‑дыйца, м.; індыянка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. індыянкі, ‑нак; ж.

Агульная назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі незалежна ад нацыянальнай, рэлігійнай і каставай прыналежнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Indian​1 [ˈɪndiən] n.

1. інды́ец; індыя́нка (пра жыхароў Індыі)

2. індзе́ец; індыя́нка (пра карэнных жыхароў Амерыкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Indian

[ˈɪndiən]

1.

n.

1) індыя́нін -а, індзе́ец -йца m., індыя́нка, індзе́йка f.; індыя́не, індзе́йцы pl. (у Амэ́рыцы)

2) ко́жная з мо́ваў амэрыка́нскіх індыя́наў

3) інды́ец -йца m.; інды́йка f.; інды́йцы pl. (жыхары́ Індыі)

2.

adj.

1) індыя́нскі, індзе́йскі

2) інды́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)