І́нд

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. І́нд
Р. І́нда
Д. І́нду
В. І́нд
Т. І́ндам
М. І́ндзе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Інд (р.) 1/164; 5/80

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Інд м. Índus m -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Инд р. Інд, род. І́нда м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Indus

[ˈɪndəs]

р. Інд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Indus

м. р. Інд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

«Недатыкальныя» (інд. каста) 5/502

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вафа (інд. паэт) 5/102

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

базо́ны

[ад інд. S. Bose = прозвішча інд. фізіка (1894—1974)]

1) элементарныя часціцы з цэлалікавым спінам;

2) элементарныя ўзбуджэнні ў слабаўзбуджальнай мікраскапічнай сістэме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)