імігра́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. імігра́нтка імігра́нткі
Р. імігра́нткі імігра́нтак
Д. імігра́нтцы імігра́нткам
В. імігра́нтку імігра́нтак
Т. імігра́нткай
імігра́нткаю		 імігра́нткамі
М. імігра́нтцы імігра́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імігра́нтка ж. иммигра́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імігра́нтка, ‑і, М ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да імігрант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імігра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які імігрыраваў (іміграваў) у іншую краіну.

|| ж. імігра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. імігра́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иммигра́нтка імігра́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

immigrant [ˈɪmɪgrənt] n. імігра́нт; імігра́нтка; перасяле́нец; перасяле́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)