імяні́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імяні́нны імяні́нная імяні́ннае імяні́нныя
Р. імяні́ннага імяні́ннай
імяні́ннае		 імяні́ннага імяні́нных
Д. імяні́ннаму імяні́ннай імяні́ннаму імяні́нным
В. імяні́нны (неадуш.)
імяні́ннага (адуш.)		 імяні́нную імяні́ннае імяні́нныя (неадуш.)
імяні́нных (адуш.)
Т. імяні́нным імяні́ннай
імяні́ннаю		 імяні́нным імяні́ннымі
М. імяні́нным імяні́ннай імяні́нным імяні́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імяні́нны имени́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імяні́нны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаецца, робіцца ў гонар імянін. Імянінны абед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імяні́ны, -нін.

1. Асабістае свята каго-н., якое выпадае на той дзень, калі царква адзначае памяць аднайменнага святога.

І.

Тамары.

2. Дзень нараджэння.

Спраўляць і. (разм.).

|| прым. імяні́нны, -ая, -ае.

І. пірог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

имени́нный імяні́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imieninowy

imieninow|y

імянінны;

życzenia ~e — пажаданні на імяніны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)