імша́, -ы́, ж.

1. У каталіцкай царкве: літургія, абедня.

2. Харавы музычны твор, прызначаны для літургіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

імша́ ж., церк. ме́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імша́, ‑ы, ж.

Каталіцкая абедня. Служыць імшу. □ У касцёле ўсё яшчэ свяціліся вокны, яшчэ прабілася імша. Пестрак. // Музычны харавы твор на тэкст такой абедні, звычайна з суправаджэннем арганаў і аркестра.

[Фр. messe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імша́

(польск. msza < ст.-чэш. mše, ад ст.-в.-ням. missa < с.-лац. missa)

каталіцкая абедня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Імша́ ’каталіцкая абедня’ (ТСБМ, БРС, Яруш., Шат.). І‑ пратэтычнае. Ст.-бел., мша, имша (канец XV ст.) запазычана са ст.-польск. msza < ст.-чэш. mše, якое ўзыходзіць да ст.-в.-ням. missa, mëssa з лац. missa (Булыка, Лекс. запазыч., 183; Брукнер, 347).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

літургі́я, -і, ж.

Хрысціянскае набажэнства, у час якога робяць прычасце; імша, абедня.

|| прым. літургі́чны, -ая, -ае і літургі́йны, -ая, -ае.

Літургічныя спевы.

Літургійны год.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ад’е́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Скончыць, перастаць енчыць. / у перан. ужыв. Даўно адзванілі ў царкве — адпраўлялася праваслаўная імша. Ад’енчылі таксама і касцельныя званы — адпраўлялася імша каталіцкая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vespers [ˈvespəz] n. pl. eccl. вячэ́рня, вячэ́рняя імша́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mass

[mæs]

n.

імша́, літургі́я f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ме́сса

1. церк. імша́, -шы́ ж.;

2. муз. ме́са, -сы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)