імуна-

(лац. immunis = свабодны ад чаго-н., некрануты)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «імунітэт».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імуна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да імунітэту (у 1 знач.), напр.: імунаалергічны, імунапаталогія, імунарэактыўнасць, імунатэрапія;

2) які мае адносіны да імуналогіі, напр.: імуналогія, імунамарфалогія, імунаэмбрыялогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імуно́лаг

(ад імуна- + -лаг)

спецыяліст у галіне імуналогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунадэпрэса́нты

(ад імуна- + дэпрэсанты)

рэчывы, якія паніжаюць імунітэт арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунагене́з

(ад імуна- + -генез)

узнікненне імунітэту ў жывёльным або раслінным арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунадыягно́стыка

(ад імуна- + дыягностыка)

метад вызначэння інфекцыйных захворванняў пры дапамозе імунных сываратак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунахі́мія

(ад імуна- + хімія)

раздзел імуналогіі, які вывучае хімічныя асновы імунітэту 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунабіяло́гія

(ад імуна- + біялогія)

раздзел біялогіі, які вывучае адпорныя рэакцыі арганізмаў супраць вірусаў, ядаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунагене́тыка

(ад імуна- + генетыка)

раздзел генетыкі, які вывучае фактары перадачы ў спадчыну імунітэту 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунало́гія

(ад імуна- + -логія)

навука аб неўспрымальнасці арганізма да заразных хвароб і атрутных рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)