імпо́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
імпо́ст |
імпо́сты |
| Р. |
імпо́ста |
імпо́стаў |
| Д. |
імпо́сту |
імпо́стам |
| В. |
імпо́ст |
імпо́сты |
| Т. |
імпо́стам |
імпо́стамі |
| М. |
імпо́сце |
імпо́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
імпо́ст
(фр. imposte, іт. imposta, ад лац. imponere = укладваць)
архіт. верхні камень слупа, сцяны, калоны, які з’яўляецца падпорай аркі або бэлькі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)