імбі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імбі́рны імбі́рная імбі́рнае імбі́рныя
Р. імбі́рнага імбі́рнай
імбі́рнае		 імбі́рнага імбі́рных
Д. імбі́рнаму імбі́рнай імбі́рнаму імбі́рным
В. імбі́рны (неадуш.)
імбі́рнага (адуш.)		 імбі́рную імбі́рнае імбі́рныя (неадуш.)
імбі́рных (адуш.)
Т. імбі́рным імбі́рнай
імбі́рнаю		 імбі́рным імбі́рнымі
М. імбі́рным імбі́рнай імбі́рным імбі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імбі́рны в разн. знач. имби́рный;

і. пах — имби́рный за́пах;

~нае пі́ва — имби́рное пи́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імбі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імбіру. Імбірны пах. // Які здабываецца з імбіру. Імбірны алей. // Прыгатаваны з імбіру, з імбірам. Імбірнае піва. Імбірныя пернікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імбі́р, -у, м.

1. Трапічная травяністая расліна сямейства імбірных з мясістым коранем, багатым на эфірны алей.

2. Прыправа з карэння гэтай расліны.

|| прым. імбі́рны, -ая, -ае.

І. алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

имби́рный імбі́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imbirowy

імбірны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gingerbread [ˈdʒɪndʒəbred] n. імбі́рны пе́рнік (звычайна ў выглядзе чалавека або жывёлы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gingerbread

[ˈdʒɪndʒərbred]

n.

1) імбі́рны пе́рнік

2) безгусто́ўныя, тандэ́тныя аздо́бы (у архітэкту́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)