імара́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імара́льны імара́льная імара́льнае імара́льныя
Р. імара́льнага імара́льнай
імара́льнае		 імара́льнага імара́льных
Д. імара́льнаму імара́льнай імара́льнаму імара́льным
В. імара́льны (неадуш.)
імара́льнага (адуш.)		 імара́льную імара́льнае імара́льныя (неадуш.)
імара́льных (адуш.)
Т. імара́льным імара́льнай
імара́льнаю		 імара́льным імара́льнымі
М. імара́льным імара́льнай імара́льным імара́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імара́льны иммора́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імара́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Пазбаўлены маралі; амаральны. Імаральны чалавек.

[Фр. immoral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імара́льны

(фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)

тое, што і амаральны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

иммора́льный імара́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)