ілоты

т. 7, с. 198

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

іло́ты

(гр. heilotai)

1) земляробы ў Стараж. Спарце, якія знаходзіліся ў становішчы рабоў;

2) перан. бяспраўныя людзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

іло́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іло́т іло́ты
Р. іло́та іло́таў
Д. іло́ту іло́там
В. іло́та іло́таў
Т. іло́там іло́тамі
М. іло́це іло́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)