і́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. і́кт і́кты
Р. і́кта і́ктаў
Д. і́кту і́ктам
В. і́кт і́кты
Т. і́ктам і́ктамі
М. і́кце і́ктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ікт

(лац. ictus = удар)

рытмічны націск у вершы, які не заўсёды супадае з граматычным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)