ізатэ́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ізатэ́ра ізатэ́ры
Р. ізатэ́ры ізатэ́р
Д. ізатэ́ры ізатэ́рам
В. ізатэ́ру ізатэ́ры
Т. ізатэ́рай
ізатэ́раю		 ізатэ́рамі
М. ізатэ́ры ізатэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ізатэ́ра ж., спец. изоте́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізатэ́ра, ‑ы, ж.

Лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай лета.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і theros — лета.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізатэ́ра

(ад іза- + гр. theros = лета)

лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай лета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

изоте́ра метеор. ізатэ́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)