ізагло́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ізагло́сны ізагло́сная ізагло́снае ізагло́сныя
Р. ізагло́снага ізагло́снай ізагло́снага ізагло́сных
Д. ізагло́снаму ізагло́снай ізагло́снаму ізагло́сным
В. ізагло́сны ізагло́сную ізагло́снае ізагло́сныя
Т. ізагло́сным ізагло́снай
ізагло́снаю		 ізагло́сным ізагло́снымі
М. ізагло́сным ізагло́снай ізагло́сным ізагло́сных

Крыніцы: sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ізагло́са, -ы, мн. -ы, -ло́с, ж. (спец.).

Лінія на дыялекталагічнай карце, якая абазначае граніцу пашырэння асобнай моўнай з’явы.

Міжславянскія ізаглосы.

|| прым. ізагло́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)