іжо́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
іжо́рка |
іжо́ркі |
| Р. |
іжо́ркі |
іжо́рак |
| Д. |
іжо́рцы |
іжо́ркам |
| В. |
іжо́рку |
іжо́рак |
| Т. |
іжо́ркай
іжо́ркаю |
іжо́ркамі |
| М. |
іжо́рцы |
іжо́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іжо́рцы, ‑аў; адз. іжорац, ‑рца, м.; іжорка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. іжоркі, ‑рак; ж.
Малалікі народ, які жыве ў Ламаносаўскім і Кінгісенскім раёнах Ленінградскай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)