ідэо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыхільнік, абаронца ідэалогіі якога-н. грамадскага класа, грамадска-палітычнага ладу, кірунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ідэо́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ідэо́лаг ідэо́лагі
Р. ідэо́лага ідэо́лагаў
Д. ідэо́лагу ідэо́лагам
В. ідэо́лага ідэо́лагаў
Т. ідэо́лагам ідэо́лагамі
М. ідэо́лагу ідэо́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ідэо́лаг м. идео́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ідэо́лаг, ‑а, м.

Прыхільнік, абаронца ідэалогіі якога‑н. грамадскага класа, групы, напрамку. Ідэолаг рэвалюцыйнага пралетарыяту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэо́лаг м. Ideológe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ідэо́лаг

(ад гр. idea = паняцце + -лаг)

прыхільнік, абаронца ідэалогіі якога-н. грамадскага класа, групы, кірунку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ідэо́лаг

(ад гр. idea = паняцце + logos = вучэнне)

выразнік, абаронца ідэалогіі якога-н. грамадскага класа, групы, напрамку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

идео́лог ідэо́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ideologue [ˈaɪdiəlɒg] n. ідэо́лаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ideolog

м. ідэолаг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)