Verbum

анлайнавы слоўнік

ігры́шча, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Збор моладзі для гульняў, танцаў і іншых забаў.

Спраўляць ігрышчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ігры́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Ігры́шча
Р.	Ігры́шча
Д.	Ігры́шчу
В.	Ігры́шча
Т.	Ігры́шчам
М.	Ігры́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ігры́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ігры́шча	ігры́шчы
Р.	ігры́шча	ігры́шчаў ігры́шч
Д.	ігры́шчу	ігры́шчам
В.	ігры́шча	ігры́шчы
Т.	ігры́шчам	ігры́шчамі
М.	ігры́шчы	ігры́шчах

Крыніцы: biryla1987, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ігры́шча ср., разг. вечери́нка ж., и́грище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігры́шча, ‑а; Р мн. ‑аў; н.

Збор моладзі для гульняў, танцаў і іншых забаў; вечарынка з пітвом, частаваннем. Моладзь зрабіла танцавальную пляцоўку і наладжвала ігрышчы. Марціновіч. У Змітраковай хаце спраўлялі ігрышча, і мы, дзетвара, хадзілі глядзець, як скачуць дарослыя. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігрышча

т. 7, с. 164

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ігры́шча н. разм. Ábendgesellschaft f -, -en; gesélliger Ábend; Party [´pɑ:rti] f -, pl -s [´pɑ:rtis]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ігры́шча ’вечарынка моладзі з песнямі, музыкам і скокамі’ (Бяльк., Шат., Інстр. II), ’танцы, скокі’ (Сцяшк. МГ), ’вясковыя вячоркі, забаўныя зборышчы’ (Мал.). Рус. дыял. и́гри́ще ’гулянне моладзі з песнямі і скокамі’, ’вечарынка моладзі’, ’каляднае гулянне, калядная гульня’, ’месца гуляння, гульняў’, укр. гри́ще, ігри́ще ’месца для гульні; святочныя забавы моладзі’ (Грынч.), польск. igrzysko ’барацьба, спаборніцтва’, ’забаўныя мерапрыемствы з музыкам і танцамі’, ’відовішча’, чэш. hřiště ’месца для гульняў і спорту’, славац. ihrisko ’тс’, славен. igrišče ’тс’, серб.-харв. ѝгрӣште ’тс’, балг. игри́ще ’тс’, макед. игриште, игралиште ’тс’. Ст.-слав. игрище ’арэна’, игрища мн. ’забавы’, ст.-рус. игрище ’забава, відовішча’, ’месца гульняў, відовішчаў’. Ст.-бел. игриско ’гульня, турнір’ (1677 г.) з польск. (Булыка, Запазыч.). Прасл. *jьgrišče ўтворана ад *jьgrati (гл. іграць) з суф. ‑išče; параўн. зборышча, гульбішча, явішча. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 211–212; Слаўскі, 1, 446–447. Ад ігрышча з суф. ‑нік ігрышчнік ’удзельнік сялянскага каляднага гульбішча’ (Нас. Доп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ігры́шча Участак з пясчанай глебай (Палессе Лемц. Айк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

и́грище уст. ігры́шча, -шча ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)