іго́льніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іго́льніца іго́льніцы
Р. іго́льніцы іго́льніц
Д. іго́льніцы іго́льніцам
В. іго́льніцу іго́льніцы
Т. іго́льніцай
іго́льніцаю		 іго́льніцамі
М. іго́льніцы іго́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іго́льніца ж., см. іго́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́льніца, ‑ы; Р мн. ‑ніц; ж.

Тое, што і ігольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Падушачка або скрыначка для захоўвання швейных іголак.

|| ж. іго́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іго́льнік, ‑а, м.

Падушачка або скрыначка для захоўвання швейных іголак; ігольніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

igielnica

ж. ігольнік, ігольніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

иго́льник м.

1. іго́льнік, -ка м., іго́льніца, -цы ж.;

2. собир. іглі́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)