іго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Падушачка або скрыначка для захоўвання швейных іголак.

|| ж. іго́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іго́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іго́льнік іго́льнікі
Р. іго́льніка іго́льнікаў
Д. іго́льніку іго́льнікам
В. іго́льнік іго́льнікі
Т. іго́льнікам іго́льнікамі
М. іго́льніку іго́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іго́льнік м. (для иголок) иго́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́льнік, ‑а, м.

Падушачка або скрыначка для захоўвання швейных іголак; ігольніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́льнік м. Nádelbüchse f -, -n, Nádelkissen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іго́льніца ж., см. іго́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́льніца, ‑ы; Р мн. ‑ніц; ж.

Тое, што і ігольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

igielnica

ж. ігольнік, ігольніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

иго́льник м.

1. іго́льнік, -ка м., іго́льніца, -цы ж.;

2. собир. іглі́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)