і́біс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Даўганогая птушка атрада галянастых з доўгай загнутай дзюбай, якая жыве ў цёплых краінах, звычайна недалёка ад вады.

Белы і.

|| прым. і́бісавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́біс

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. і́біс і́бісы
Р. і́біса і́бісаў
Д. і́бісу і́бісам
В. і́біса і́бісаў
Т. і́бісам і́бісамі
М. і́бісе і́бісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́біс м., зоол. и́бис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́біс, ‑а, м.

Птушка атрада галянастых з доўгімі нагамі і доўгай загнутай дзюбай, якая жыве ў цёплых краінах, звычайна недалёка ад вады. Чорны ібіс. Белы ібіс. Аўстралійскі ібіс.

[Грэч. ibis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́біс м заал (птушка) Íbis m -ses, -se, ägýptischer Storch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

і́біс

(лац. ibis, ад гр. ibis, з егіп.)

птушка атрада буслападобных з доўгімі нагамі і доўгай загнутай дзюбай, якая жыве ў балоцістых месцах трапічнага і ўмеранага паясоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

І́біс ’птушка атрада галянастых’ (ТСБМ). Запазычана праз пасрэдніцтва рус. и́бис з лац. ibis < грэч. ἴβις < ст.-егіп. Фасмер, 2, 113; Шанскі, 2, I, 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

и́бис зоол. і́біс, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ibis [ˈaɪbɪs] n. zool. і́біс (птушка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ibis

м. заал. ібіс (Threskiornis)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)