ё́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ё́кну ё́кнем
2-я ас. ё́кнеш ё́кнеце
3-я ас. ё́кне ё́кнуць
Прошлы час
м. ё́кнуў ё́кнулі
ж. ё́кнула
н. ё́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час ё́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ёкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да ёкаць (у 1 знач.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сціснуцца, неспадзявана замерці ад чаго‑н. (пра сэрца). Ля дзвярэй адразу спаткаў барадаты швейцар з залатымі лампасамі і паглядзеў з такой ганарыстай важнасцю, што ў мяне ёкнула сэрца. Карпюк. Тады сэрца .. [Тамары] ёкнула, на нейкі момант спынілася, а потым закалацілася часта-часта. Васілёнак. / у безас. ужыв. Хлопцы пайшлі, а ў Макара ёкнула ў грудзях. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёкаць, ёкнуць разм. (пра сэрца) stíllstehen* аддз. vi (s), stócken vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ёкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

1. Утвараць кароткі і адрывісты гук.

2. Раптоўна сціскацца, заміраць ад страху, хвалявання (пра сэрца).

Ёкае сэрца.

|| аднакр. ёкнуць, -не.

|| наз. ёканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёкнуть сов., однокр. ёкнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ёўкнуць ’шуснуць, праваліцца пад лёд, у «акно» на балоце, на дрыгве’ (Янк. II). Ці да ёкнуць (гл.)? У такім разе незразумелым застаецца ў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ёкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Абзывацца адрывістым гукам, падобным на «ёк» (звычайна пра коней). Пад камандзірам ударнай роты Чыжыкам ёкае селязёнкай рослы конь. Лупсякоў.

2. Незак. да ёкнуць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)