ёкат, -у, М ёкаце, м.

Моцны крык з плачам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ё́кат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ё́кат
Р. ё́кату
Д. ё́кату
В. ё́кат
Т. ё́катам
М. ё́каце

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ёкат, ‑у, М ёкаце, м.

Тое, што і екатанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёкат м (klägliches) Geschréi n -(e)s, Jámmergeschrei n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stękanie

н. стогн; енк; ёкат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Еката́ць ’галасіць, вішчаць, скавытаць’ (БРС, ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат., Касп., Жд. 3) — ітэратыўны дзеяслоў, утвораны ад назоўніка ёкат, які адносіцца да ітэратыўных назоўнікаў на ‑otъ. Зыходную форму гл. пад ёкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)