яче́йка ж.

1. в разн. знач. ячэ́йка, -кі ж.;

со́товая яче́йка со́тавая ячэ́йка;

яче́йка па́мяти техн. ячэ́йка па́мяці;

2. (в сети) во́чка, -ка ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ячэ́йка ж., в разн. знач. яче́йка;

○ парты́йная я. — парти́йная яче́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

комяче́йка (коммунисти́ческая яче́йка) полит., ист. кам’ячэ́йка, -кі ж. (камуністы́чная ячэ́йка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паву́к 1 (ТСБМ, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Бяссон., Мал., Гарэц., Яруш., Сл. ПЗБ), пау́к ’тс’ (Бір. дыс.). Рус. пау́к, дыял. па́вок, па́вка, укр. паву́к, ст.-рус. паукъ, ц.-слав. паѫкъ, польск. pająk, палаб. pójąk, славац. pavùk, в.-луж., чэш. pavouk, н.-луж. powk, балг. па́як, серб.-харв. па̏у̑к, славен. pâjok, pâvok. Прасл. paǫkъ, дзе pa — прыстаўка, а ǫkъ роднаснае грэч. ὄγκος, лац. uncus ’крывы гак’, ст.-інд. aηkás ’выгін, крук’ і г. д. Такім чынам, paǫkъ — ’істота з закрыўленымі нагамі’. Гл. Махэк, 439; Фасмер, 3, 219 (там жа і інш. літ-ра). Інакш Брукнер (350), які выводзіць з pa‑ і кораня onk‑ (параўн. літ. añka ’вузел’), enk‑ (параўн. рус. ячея, ячейка ’вока ў сеці’, бел. вячай (гл.). Тады семантычнай матывацыяй магло б быць ’той, хто пляце петлі, сетку’.

Паву́к 2 ’паўлін’ (Нас., Гарэц., Шат., Сцяшк.), пау́к ’тс’ (Федар. 1). Ад пав‑ (гл. пава) з суф. ‑ук. Форма паук, відавочна, у выніку змяшэння з павук, паук ’павук’. Параўн. яшчэ укр. паву́к, паву́н, паву́р ’паўлін’.

Паву́к 3 ’род рыбалоўнай снасці’ (ТСБМ, абл.). Да павук 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́чка ср.

1. (уменьш. к во́ка) глазо́к м.; гла́зик м.;

2. (отверстие) глазо́к м.; очко́;

3. (почка) глазо́к м.;

4. (значок на игральной карте) очко́;

5. (в вязании) пе́тля ж.;

6. (в сети) очко́, ячея́ ж., яче́йка ж.;

◊ гля́нуць хоць адны́м ~кам — взгляну́ть одни́м глазко́м;

стро́іць ~кі — стро́ить (де́лать) гла́зки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)