яхі́дны, -ая, -ае.

Каварны, з’едлівы.

Я. чалавек.

Я. позірк.

|| наз. яхі́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яхі́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. яхі́дны яхі́дная яхі́днае яхі́дныя
Р. яхі́днага яхі́днай
яхі́днае		 яхі́днага яхі́дных
Д. яхі́днаму яхі́днай яхі́днаму яхі́дным
В. яхі́дны (неадуш.)
яхі́днага (адуш.)		 яхі́дную яхі́днае яхі́дныя (неадуш.)
яхі́дных (адуш.)
Т. яхі́дным яхі́днай
яхі́днаю		 яхі́дным яхі́днымі
М. яхі́дным яхі́днай яхі́дным яхі́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

яхі́дны разг. ехи́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яхі́дны, ‑ая, ‑ае.

Каварны, хітры, з’едлівы. — А якая яна [настаўніца] — прыгожая? — запытала малодшая пападзянка, Антаніна, болей жывая і яхідная. Колас. Мо не чапаць гэтага яхіднага, злога чалавека? Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яхі́дны разм bóshaft, bös¦artig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

яхі́дна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. яхі́дна яхі́дны
Р. яхі́дны яхі́днаў
Д. яхі́дне яхі́днам
В. яхі́дну яхі́днаў
Т. яхі́днай
яхі́днаю		 яхі́днамі
М. яхі́дне яхі́днах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ехи́дный яхі́дны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

viperish [ˈvaɪpərɪʃ] adj. зласлі́вы, ядаві́ты як змяя́; яхі́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

maliziös

a злы, зло́сны, зласлі́вы; яхі́дны; кава́рны, верало́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

іро́нія, ‑і, ж.

1. Тонкая, скрытая насмешка. Ноткі іроніі. Горкая іронія. Злая іронія. □ Увесь час на .. твары [Івана Пракопавіча] адбіваюцца: то яхідны смех, то злосць, то іронія, то сарказм. Колас.

2. Стылістычны зварот, фраза, слова, у якіх прытворна, з мэтай насмешкі сцвярджаецца супроцьлеглае таму, што думаюць аб асобе або прадмеце.

•••

Іронія лёсу (кніжн.) — аб недарэчнай выпадковасці.

[Грэч. eirōneia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)