Яру́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Яру́га
Р. Яру́гі
Д. Яру́зе
В. Яру́гу
Т. Яру́гай
Яру́гаю
М. Яру́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яру́га

1. Роў са стромкімі берагамі, які ўтварыўся ад веснавых вод (Слаўг.). Тое ж яруга́ (Слаўг.).

2. Глыбокая лужына ў рове (Сядл. Бес); вялікая лужына на вуліцы пасля дажджу; гразкае месца (Палессе Талст., Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)