япо́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. япо́нец япо́нцы
Р. япо́нца япо́нцаў
Д. япо́нцу япо́нцам
В. япо́нца япо́нцаў
Т. япо́нцам япо́нцамі
М. япо́нцу япо́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

япо́нец япо́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

япо́нец,

гл. японцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

япо́нец м Japáner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Jap [dʒæp] n. slang, derog., taboo япо́нец; япо́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Japończyk

м. японец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Japáner

m -s, - япо́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

япо́нцы, ‑аў; адз. японец, ‑нца, м.; японка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. японкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Japanese​1 [ˌdʒæpəˈni:z] n.

1. япо́нец; япо́нка;

the Japanese япо́нцы

2. япо́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Japanese

[,dʒæpəˈni:z]

1.

adj.

япо́нскі

2.

n., pl. -nese

1) япо́нец -ца m., япо́нка f.

2) япо́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)