яно́т, -а, М яно́це, мн. -ы, -аў, м.

Пушны звярок з цёмна-жоўтым каштоўным футрам, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. яно́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яно́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. яно́т яно́ты
Р. яно́та яно́таў
Д. яно́ту яно́там
В. яно́та яно́таў
Т. яно́там яно́тамі
М. яно́це яно́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яно́т м., зоол. ено́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яно́т, ‑а, М яноце, м.

1. Невялікі драпежны звярок з цёмна-жоўтым густым футрам.

2. Футра гэтага звярка. Каўнер з янота.

[Ад лац. geneta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яно́т м.

1. заал. Wáschbär m -en, -en;

2. (футра) Wáschbärpelz m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

яно́т

(рус. енот, ад лац. geneta)

драпежны звярок сям. сабачых з цёмна-жоўтым густым футрам, пашыраны ў Амерыцы; акліматызаваны ў Беларусі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Янот звычайны, гл. Янот-паласкун

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

янот-паласкун

т. 18, кн. 1, с. 275

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Усурыйскі янот, гл. Янотападобны сабака

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Янот-паласкун 4/271, 272—273 (укл.); 11/545

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)