я́мачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́мачка я́мачкі
Р. я́мачкі я́мачак
Д. я́мачцы я́мачкам
В. я́мачку я́мачкі
Т. я́мачкай
я́мачкаю		 я́мачкамі
М. я́мачцы я́мачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́мачка ж.

1. уменьш. я́мочка;

2. (углубление) я́мочка, лу́ночка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́мачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да яма (у 1 знач.), ямка.

2. Невялікая ўпадзіна на шчацэ, падбародку і пад. У Зосі вочы крыху расплюшчаны, на шчоках ямачкі, на вуснах здзіўленая ўсмешка. Хомчанка. Тонкія губы былі сцяты, а падбародак з ямачкай, здавалася, яшчэ больш выдаўся наперад. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́мачка ж памянш Grübchen n -s, -; Wángengrübchen n (на шчацэ)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

я́мка, -і, ДМ я́мцы, мн. -і, я́мак, ж.

1. гл. яма.

2. Невялікае паглыбленне на чым-н., у чым-н.

Ямкі на шчочках.

3. Ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, замятаюць попел.

|| памянш. я́мачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dimple [ˈdɪmpl] n. я́мачка (на шчацэ, барадзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pockmark​1 [ˈpɒkmɑ:k] n. во́спіна, я́мачка (пасля воспы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Grübchen

n -s, - я́мачка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ко́бачка ’пад лыжачкай, ямачка’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кебка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

селадо́н, ‑а, м.

Уст., цяпер іран. Аматар заляцацца да жанчын, валацуга. Румяныя вусны [графа Хаданскага] завучана ўсміхаюцца, — нават ямачка амура на адной шчацэ. Відаць, быў у свой час селадон, ведаў сабе цану. Караткевіч.

[Ад імя Селадон — героя рамана французскага пісьменніка 16–17 стст. д’Юрфэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)