я́лічнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
я́лічнік |
я́лічнікі |
| Р. |
я́лічніка |
я́лічнікаў |
| Д. |
я́лічніку |
я́лічнікам |
| В. |
я́лічніка |
я́лічнікаў |
| Т. |
я́лічнікам |
я́лічнікамі |
| М. |
я́лічніку |
я́лічніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́лічнік, ‑а, м.
Перавозчык на яліку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яличник я́лічнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)