я́лавець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

1. Заставацца ў стане ялаўкі.

2. Ляжаць аблогай, не апрацоўвацца (пра зямлю, глебу).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́лавець

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. я́лавее я́лавеюць
Прошлы час
м. - я́лавелі
ж. я́лавела
н. -
Дзеепрыслоўе
цяп. час я́лавеючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́лавець несов., с.-х. я́ловеть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́лавець, ‑ее; незак.

1. Быць у стане ялавасці.

2. Ляжаць аблогай, не апрацоўвацца. Надакучыла ялавець — рук чалавечых запрагла зямля. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ловеть несов., с.-х. я́лавець;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jałowieć

jałowi|eć

незак.

1. ялавець;

2. выпустошвацца;

gleba ~ała z roku na rok — глеба выпустошвалася з года ў год

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)