язы́чніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. язы́чніцтва
Р. язы́чніцтва
Д. язы́чніцтву
В. язы́чніцтва
Т. язы́чніцтвам
М. язы́чніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язы́чніцтва, -а, н.

Рэлігія, заснаваная на пакланенні многім багам; ідалапаклонства.

|| прым. язы́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́чніцтва ср. язы́чество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́чніцтва, ‑а, н.

Агульная назва старадаўніх форм рэлігіі, якія, у адрозненне ад пазнейшых рэлігій (хрысціянства, будызму, ісламу і інш.), характарызаваліся мнагабожжам; ідалапаклонства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Язычніцтва 1/346; 2/557; 3/221; 9/258, 577; 11/530

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

язычніцтва

т. 18, кн. 1, с. 247

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

язы́чніцтва н. Héidentum n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

язы́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік язычніцтва.

|| ж. язы́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́частва, ‑а, н.

Уст. Язычніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язы́чнік, ‑а, м.

Паслядоўнік язычніцтва; ідалапаклоннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)