язы́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік язычніцтва.

|| ж. язы́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́чнік язы́чнікі
Р. язы́чніка язы́чнікаў
Д. язы́чніку язы́чнікам
В. язы́чніка язы́чнікаў
Т. язы́чнікам язы́чнікамі
М. язы́чніку язы́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язы́чнік м. язы́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́чнік, ‑а, м.

Паслядоўнік язычніцтва; ідалапаклоннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язы́чнік м. Héide m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

язы́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да язычнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pagan​1 [ˈpeɪgən] n. пага́нец, язы́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

язы́чник язы́чнік, -ка м., пага́нец, -ца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heathen​1 [ˈhi:ðn] n.

1. язы́чнік; язы́чніца; пага́нец

2. неадукава́ны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poganin

м. язычнік; паганец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)